Tot mijn grote schrik zie ik dat ik dramatisch achterloop met het schijven van een stuk over alles wat er in mij chaotisch brein speelt. Je zou bijna denken dat ik een druk leven heb maar dat is niet waar. Vaak genoeg dacht ik er aan maar denken en niet doen , dat schiet niet op. Vanmorgen was er een vriendin op de koffie, zoals altijd erg gezellig. Zij is van het kaliber eerlijk, confronteren en betrouwbaar. Waar vind je ze nog! Heb geen idee meer hoe we op schrijven kwamen. Het lukt me niet goed bracht ik te berde. Gewoon beginnen was het antwoord. Dus voeg ik nu de daad bij het woord.
Er is natuurlijk genoeg gaande rondom ons. De wereld lijkt wel een compleet slagveld. Soms loop ik met mijn trouwe viervoeter door ons dorp. Als je geen journaal zou zien of krant zou lezen gaf je geen krimp. Maakte je je druk over al de bladeren die je tuin bedekken. Je zou boos worden op allerlei onbenulligheden. Je opwinden over dorpsgenoten. Maar he, dat doen we niet meer toch. Waarom zou je je druk maken over Zwarte Piet terwijl Joden in dit land niet meer veilig zijn. Waarom zou je je druk maken over wel of geen vuurwerk terwijl er overal ter wereld kinderen rennen voor hun leven als het luchtalarm weer afgaat.
Terwijl Trump en Musk zich straks bewegen op het wereld toneel, waar je rustig ietwat onrustig van mag worden, doen ze hier aan politiek theater. Kortom het is “fire” op de aarde.
Ik wandel door ons dorp, dankbaar en blij dat ik hier woon. Op het platteland, wat een rust. Daar verschijnt dan straks de man op het witte paard. Die de meest idiote cadeaus komt geven. Zijn pieterknecht gooit gul met lekkernijen. Even verdwijnen in een sprookje, wat heerlijk voor kinderen. Ik zong vroeger de longen uit mijn lijf voor een speculaaspop in mijn schoen, waar ik echt blij mee was, want dol op lekkere dingen. Er is veel veranderd en er zal nog veel meer veranderen. Het leven wordt steeds minder een sprookje. U denkt misschien dat ik inmiddels rijp ben voor het gesticht. Maak u geen zorgen. Over het algemeen ben ik vrolijk en optimistisch van aard. Soms niet. Misschien ga ik mee in de zak van Piet, op naar Spanje. Een beetje zon zal me goed doen.
13 december 2024