Maart roert zijn staart, April doet wat het wil en dat de vogels druk doende zijn hun nestje te bouwen maakt in Mei leggen alle vogels een ei ook waar! Het voorjaar blijft een prachtig jaar getijde. Veel begint al groen te worden, zelfs dingen waarvan je denkt dat ze het loodje hebben gelegd botten weer uit. De berm van onze over buurman heeft al voor veel kleurige bloemen gezorgd. Al wandelend in Erm hoor je de ooievaars klepperen. Onlangs kwam ik vier zussen tegen , ze logeerden in de Ermerhoek en liepen ge armd door de straat. ” gezellige boel” zei ik, en we kregen een gesprek. Ze vonden het prachtig hier en de lucht is zo schoon, zeiden ze. Ik bedacht me dat het voor mij ” gewoon” is, denk er vaak niet over na. Maar wat een voorrecht eigenlijk. Ik houd er van, gesprekjes. Onlangs stond ik bij een school te wachten op een van mijn kleinkinderen. Een moeder naast mij verzuchtte dat deze middag de enige keer in die week was dat ze met haar kinderen thuis was. “Druk, druk, druk”. Ik keek haar aan. “Vergeet je niet te leven?” , zei ik. Ik dacht terug aan de tijd dat die van mij zo klein waren. Geen nagel om de kont te krabben maar wat een kostbare investering. Tijden veranderen.Trouwens, na een lange tijd, heb ik ze weer gespot: Wiggel en Waggel. Vergezeld met een zwart exemplaar, dus het wordt weer oppassen geblazen. Kalmpies aan. Ook het fiets seizoen breekt weer aan. Voor sommigen een soort van Tour de France door Erm. Ook de e-bikers komen dicht bij de maximum snelheid. In Erm is dat nog altijd 50 km, al doet een verkeers-smiley soms anders vermoeden. Hoe dan ook oppassen en aan passen ! Soms is dat lastig. Als je een kunstgebit krijgt bijvoorbeeld. Ja, sorry hoor dat ik zo van de hak op de tak ben. Maar eind vorig jaar kreeg ik een bovengebit. Dat wat er in zat viel van ellende uit elkaar. Op wat gedoe met drukpunten na verliep het in eerste instantie voorspoedig. Toen werd het te groot. Als ik lachte, wat ik best graag doe, lag dat ding bijna op mijn knieën. Eten werd ook een crime. De helft van de tijd deed ik het uit. Soms vergat ik dat en dan rabbelde het geval over de vloer als ik opstond, nog een wonder dat het nog steeds heel is! Of ik was mijn nep tanden kwijt. Had ik het weer op een onnozele plek neergelegd. Man, man wat een gedoe. Inmiddels is het opgevuld en kan ik weer bijna gewoon eten en ook het lachen hoeft niet meer met mijn hand voor de mond. Eind goed, al goed. Inmiddels gaat het u duizelen vermoed ik, dus ik laat het hier bij. Geniet van de ooievaars, Wiggel en Waggel&co en de schone lucht! Leef!, doe , als April, wat u wilt!
2 juni 2023