ZOMEREN
Met wisselende temperaturen is de zomer al weer een tijdje geleden begonnen. Ik vind het heerlijk als het zo warm is, beetje klungelen in en rondom huis dan kom ik mijn dag wel door. Voor de mensen die moeten werken is het bijna een aanslag op hun lichaam. Die houden het op wat minder warme dagen. Zoals vandaag. Beetje zon, beetje regen.
Terwijl de mussen dood van het dak vielen hadden wij familie dag in een pretpark. Met drinken, regelmatig eten en water attracties zijn we de dag goed door gekomen. Ook genoeg plekjes in de schaduw! Misschien handiger om de weersvoorspellingen te raadplegen. Maar dat is achteraf. En achteraf ” kiek ie een koe in de kont”.
Dat was ook het geval bij één van onze dochters. Haar jongste kind zat bij mij in de auto. Dus moeders nam van de gelegenheid gebruik om met de oudste een eindje te racen op de fiets. So far so good. Helaas! Er bungelde een plastic tas aan haar stuur. Iedereen weet dat je dat beter niet kunt doen, ook dochterlief. In het enthousiasme van het moment denk je daar niet aan. Terwijl ze snelheden bereikten à la Tour de France, kwam de tas tussen de spieken en vloog ze voorover, over het stuur met haar hoofd op straat. Moeder en kind in paniek. Ze is er afgekomen met een flinke hoofdwond en hersenschudding. Opeens bedacht ik dat het misschien toch niet zó n gek idee is, die fietshelmen. Maar achteraf….
Familie, je beleeft nog eens wat. Herinnert u zich nog dat noodweer van vorige week, rond middernacht? Ik reed daar in, met mijn coole mini. Normaal lig ik rond die tijd op één oor. Nu had ik net mijn oudste kleinzoon thuis afgeleverd. Hij had een feestje. Zijn moeder is wat strenger maar deze keer ging opa of oma hem halen. ” Ik app wel “, zei hij. Dat heb ik rond elf uur gedaan, met ogen op stokjes. Al enig idee?? Nou, ergens tussen kwart over 11, kwart voor 12. Een poosje later belde hij. Ik kon onderweg. De lucht was al dreigend en op afstand erg donker. Toch heb ik hem droog afgeleverd bij zijn moeder, die in diepe slaap op de bank lag. Toen van Schoonoord naar Erm. Het begon te regenen. Bij de Kibbekoele regende het hard en ook onweer! Ik houd daar zo niet van. Dacht bijna niet dat het nog erger kon. Verrassing! Net de rotonde bij Noord Sleen genomen en ik belandde in een soort van horror gebeuren. Bliksem, hagel, stortregen. Ik zag geen streep op de weg. “Deur rieden”, hoor ik een stemmetje in mijn hoofd. Ik doe een schietgebedje en rijd langzaam door. Ineens klaar wakker! Uiteindelijk zonder kleerscheuren thuis gekomen. Weer een ervaring rijker!
Zullen we het nog heel even over de politiek hebben? Iets van de kapitein en wat stuurmannen, die het zinkende schip verlaten? Wel met een dikke zak geld hè! Ja? Nee?. Toch maar niet he! Dat hadden ze al veel eerder moeten doen! Achteraf…”kiek ie een koe in de kont”.