Het nieuwe jaar begon voor mij niet echt Wiggel Waggel. Ten eerste moest ik bijkomen van een fikse griep. Zo één waarmee je dagen met je hoofd onder de dekens ligt, je niet aan eten moet denken en je het steeds koud hebt. Maar het is weer goed gekomen.
Verder vloog de jongste vogel uit, wat op zich ook een hele happening was. Ik heb geen tijd gehad voor het lege-nest-syndroom want een dochter werd geopereerd aan een hernia. Een week lang de jongste telg van de familie te logeren gehad. Wat een gezelligheid! Wat kun je daarvan genieten. Hij sliep niet altijd even goed. Huilen, moord en brand. “Laot m maor” zei opa. Maar oma vond dat zielig. Dus op het logeerbed, het huilen stopte maar slapen vond hij ook niet de bedoeling. Gezellig! Gelukkig niet elke nacht. Na het weekje kleinkind kon oma weer lekker uit slapen.
Verder ging alles op tempo van kind lief. Wandelen met Jul, dat vond hij ook leuk. Vooral als het had geregend. Lekker stampen in de plassen, languit in een plas belanden, wat een heerlijkheid. Jammer dat je die onbevangenheid niet houdt!
Inmiddels zitten we in rustiger vaarwater. Het leven kabbelt door. Een boodschapje, een bezoekje, veel meer is het niet. En af en toe naar de fysio. Het is altijd afwachten wie er in de wachtkamer zit. De laatste keer zat er een meneer. Goedemorgen! Hij groette terug. Om vervolgens druk doende te zijn met zijn telefoon. Niet veel aan te beleven, dus ging ik zijn gezicht bestuderen. Hij had zo’n kontjes-kin. Een spleet in het midden , met aan beide kanten van die “billen”. Verder een bril en een kaal hoofd. Veel verder kwam ik niet want ik moest naar binnen. Tijdens de behandeling namen we de verschillende wachtenden door. Een half jaar geleden was er een oud mannetje. Altijd babbelen. En lachen. Zo vertelde hij over de penisplant die toen in bloei stond. U heeft het vast mee gekregen . Toen we op de loopband stonden kwam hij er nog even op terug. Dat het toch een bijzondere plant was. Het trok ontzettend veel bezoekers toendertijd. Enige nadeel was dat het ding enorm stonk, er was bijna niet bij te wezen. Voor ik er erg in had flapte ik eruit: ” geef mij dan maar een echte penis”. Iedereen lachen. De man schudde lachend zijn hoofd. ” Als ik dit mijn vrouw vertel…” . Ik houd ervan, lachen. Ook nog eens gezond voor de spieren in je gezicht. En wie houdt er niet van lach rimpeltjes? Dus maak een klein feestje, in huis, in de rij bij de kassa of ergens in een wachtkamer waar zwijgen het nieuwe praten lijkt te zijn.